De Rode Muur begon jaren geleden als website voor een leesclub uit Nijmegen waarvan ik lid ben. Korte stukjes over de boeken die we lazen, dat was de bedoeling.
Een deskundig oordeel
Maar de afgelopen jaren is de site steeds meer de plek voor mijn mening over gelezen boeken geworden. De eerste reden was dat de andere leesclubleden, op een enkele uitzondering na, nooit de tijd vonden om een stukje te schrijven. De tweede reden is dat ik rubrieken als `herlezen´ en `non-fictie´ aan heb toegevoegd. Nu ik dan toch een podium voor mezelf heb gecreëerd, wil ik er ook graag zo vaak als mogelijk flink op staan toeteren.
Waarom een Muur?
De website is een plakplek voor scherpe oordelen. In sommige gevallen zelfs overdacht. Net als de muren in Nijmegen in de jaren 60, 70 en 80, waar niet alleen (illegaal) concerten en feesten werden aangekondigd, maar ook vele wereldveranderende, vaak niet met elkaar te verenigen, meningen en leuzen waren gekalkt. Dat waren nog eens tijden.
Waarom Rood?
Het communistisch experiment is weliswaar op een misdadige manier mislukt, de communistische vraag is nog altijd springlevend, om met Zizek te spreken: Eerst als tragedie, dan als klucht. Dat ik nog nooit van Zizek had gehoord toen ik de naam van deze website verzon, doet aan deze onderliggende strijdvaardige gedachte niets af.
Maar waar zijn de strijdliederen?
Ook de constatering dat politiek-maatschappelijke issues in veruit meeste van mijn blogs geen enkele rol spelen doet niets af aan de onderliggende strijdvaardige gedachte achter deze blognaam. Vind ik zelf dan. Voor alle andere lezers is de associatie met een Chinees afhaalrestaurant een leuke bijkomstigheid. Nummertje 39? Dat is Het bezoek van de lijfarts van Per Olov Enquist.