de Rode Muur: recensies, besprekingen, samenvattingen – literatuur en non-fictie
Plakplek voor lovende, kritische en leerzame boekbesprekingen
Leuk boek voor op vakantie. Vermaak zonder al te veel pretenties.
Fijn verhaaltje over de eigenaar van een klein hotelletje in een klein Italiaans plaatsje aan de kust, die ineens een grote filmster te gast krijgt. Goed boek voor luie dage aan het zwembad. Veel meer valt er niet over te zeggen. Lees verder “Jess Walter – Schitterende ruïnes”
Een roman over krijgsgevangenen die onder Japanse leiding moeten werken aan spoorlijn. ‘Japanse mishandeling’ is eigenlijk een betere omschrijving. Indrukwekkend.
De kern van De smalle weg naar het verre noorden is het verhaal van Australische krijgsgevangenen die moeten werken aan een spoorlijn. Honger, ziekte en mishandeling. Deze kern is indrukwekkend. Helaas heeft schrijver nog een raamvertelling aan de roman toegevoegd en daarmee de roman ernstige schade toegebracht. Lees verder “Richard Flanagan – De smalle weg naar het verre noorden”
Jaap Robben schetst in Birk een overtuigend beeld van een eenzame jongen, gevangen op een eiland waar nauwelijks iets gebeurt.
Eerder schreef Jaap Robben kinderboeken en poëzie en dat is te merken als je Birk leest. Robben zet de hoofdpersoon Mikael zowel op 8-jarige als 15-jarige leeftijd overtuigend neer. In directe, rake zinnen schetst hij het beeld van een verveelde jongen, eenzaam op een eiland, gevangen in een dagelijks leven waarin nauwelijks iets gebeurt. Dit zonder dat het verhaal zelf traag of vervelend wordt. Dat is knap. Lees verder “Jaap Robben – Birk”
Een kleine, hechte gemeenschap. Broeierig einde van de zomer. Schaamtevolle gevoelens van lust. En veel angst voor de vreemdeling.
Een kleine, hechte gemeenschap. Broeierig einde van de zomer. Schaamtevolle gevoelens van lust. Wettelijk gezag op grote afstand. Geheimen ontmoetingen in de nacht. En de aankomst van drie vreemdelingen. Dit alles in Oogst van Jim Crace de opmaat naar een dramatische reeks gebeurtenissen. Lees verder “Jim Crace – Oogst”
Hafid Bouazza benut zijn talent voor poëtisch en associatief taalgebruik ten volle in ‘Meriswin’. Zelfs een gruwelijk delirium wordt zo fascinerend.
Als het lichaam het door een delirium dreigt op te geven, leidt het brein de hoofdpersoon van Meriswin een geheel nieuwe verbeeldingswereld binnen. Dat is de fascinerende ervaring van die hoofdpersoon in een roman waarin Bouazza zijn poëtisch-associatieve schrijfstijl ten volle benut. Lees verder “Hafid Bouazza – Meriswin”
De beste van de twee. Dorst, schieten, kou en verlatenheid. Leiders en kuddedieren. Alles is ijdelheid. Je blik bepaalt je doel.
Het is misschien onzinnig om Butcher’s Crossing te vergelijken met Stoner. Want hoewel beide romans zijn geschreven door John Williams zijn ze erg verschillend. Tegelijkertijd is zo’n vergelijking verleidelijk omdat Butcher´s Crossing meelift op het onverwacht grote succes van Stoner. Daarom gelijk even mijn oordeel: Butcher’s Crossing is de beste van de twee. Stoner was fijn om gelezen te hebben. Butcher´s Crossing is een verpletterende leeservaring. Lees verder “John Williams – Butcher´s Crossing”
Een stijlvolle roman die je raakt. Inclusief Rokeby venus, Arthur Schopenhauer en veel oorlog.
Oorlog en terpentijn van Stefan Hertmans is nauwelijks begonnen of zowel de Rokeby Venus als Arthur Schopenhauer zijn al voorbij gekomen. Als schrijver moet je het dan wel heel erg bont maken om je roman nog te vernachelen. Gelukkig is Hertmans vakman genoeg om dat te voorkomen. Hij heeft van Oorlog en terpentijn een stijlvolle roman gemaakt die je raakt. Lees verder “Stefan Hertmans – Oorlog en terpentijn”
Een personage dat meerdere keren sterft in een roman. Over keuzes in het leven en de invloed van de geschiedenis erop.
Een hoofdpersonage dat meerdere keren sterft in een roman was nieuw voor mij. Het overkomt Ursula Todd in Leven na leven. Ze wordt iedere keer opnieuw geboren op 11 februari 1910. En ze groeit iedere keer op in hetzelfde ‘upper middle class’ gezin net boven Londen. Doordat de omstandigheden in haar levens telkens net iets anders zijn en omdat ze zelf andere keuzes maakt, is ieder leven anders. Hoe ouder Ursula wordt, hoe groter de verschillen tussen haar levens worden. Lees verder “Kate Atkinson – Leven na leven (Life after life)”
‘Twee broers’ is een gemiste kans omdat Lahiri geen duidelijke keuzes maakt. Het gevolg? Heel veel verhaalvulling, informatie zonder dramaturgisch doel.
Twee broers in Calcutta. De ene heet Subhash. De andere heet Udayan. In hun jonge jaren zijn ze onafscheidelijk. Later groeien ze uit elkaar. Udayan, altijd al de meest daadkrachtige van de twee, gaat bij het maoïstische verzet van de Naxalites. Subhash vertrekt voor studie naar Amerika. Daar hoort hij dat zijn broer is gedood door de Indiase politie. Een gebeurtenis die zijn leven blijvend verandert. Lees verder “Jhumpa Lahiri – Twee broers”
Vooruit dan, we doen weer eens een thriller. Spijt als haren op onze hoofd.
Voor de derde keer in veertien jaar lazen we een thriller. En wat gold voor De Da Vinci code van Dan Brown en Geboren Verliezers van Elvin Post, geldt ook voor Alex van Pierre Lemaitre: ik raakte van het lezen ervan niet in grote vervoering. Lees verder “Pierre Lemaitre – Alex”