de Rode Muur: recensies, besprekingen, samenvattingen – literatuur en non-fictie
Plakplek voor lovende, kritische en leerzame boekbesprekingen
Het is allemaal erg en vervelend wat de personages overkomt. Maar we krijgen nauwelijks de tijd ons erdoor mee te laten slepen. Het verhaal wordt met grote sprongen geëntoend.
Mathilde is deel 1 van de trilogie Het land van de anderen van Leïla Slimani. Het verhaal is gebaseerd op de geschiedenis van de auteur zelf.
De uitzichtlozen is absoluut een aanrader. Ik ben ervan overtuigd dat de belevenissen van Anthony, Hacine en Stéphanie je niet snel loslaten.
Zodra je De uitzichtlozen (Leurs enfants après eux) van Nicolas Mathieu openslaat, springen de hormonen er met bosjes uit. Het is de zomer van 1992 en de jongeren van het fictieve Noord-Franse plaatsje Heillange willen wat beleven. Iets doen. Ergens heen. Maar wat? Waarheen? Geen idee. Er is niets. Dus verzinnen ze zelf maar het een en ander. Van kanodiefstal tot huisfeest. Verliefdheden. Onhandige seks. En vooral veel alcohol en andere drugs.
Potloden slijpen. Modellandschappen maken. Tijd genoeg dus om de fantasie de vrije loop te laten.
Punten aan potloden slijpen. Klinkt als een prima beroep. De hoofdpersoon uit Zo zie je alles van Donald Niedekker doet het al bijna dertig jaar voor Ikea. In zijn vrije tijd maakt hij modellandschappen. Minimaal net zo interessant. Het is rustgevend en scherpt de geest. Bovendien is het een mooie gelegenheid je fantasie te volgen en meer grip te krijgen op je eigen herinneringen.
In Zwarte Schuur wisselt Oek de Jong fascinerende hoofdstukken af met erg saaie. Ondanks alle slipjes en jaren zeventig pikanterieën die voorbij komen.
Net als een klassiek drama kent Zwarte schuur van Oek de Jong vijf delen. Maar daarmee is het nog geen klassieker. In dit geval was een beetje minder zeker een beetje meer geweest.
Schopenhauer – Nietzsche 1-0.
In Van mislukkeling naar verzetsheld naar collaborateur vatte ik de gebeurtenissen uit De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans samen. En ik beloofde een tweede bespreking met een antwoord op de vragen: ‘Bestaat Dorbeck wel of niet?’ en ‘Waarom maakt iedereen zo’n punt van het uiterlijk van Osewoudt?’ Hier is die tweede bespreking.
Lees verder “Willem Frederik Hermans – De donkere kamer van Damokles (deel 2)”Een manneke met een minderwaardigheidscomplex op zoek naar erkenning tijdens WO II.
Drie boeken voor de prijs van één! Je krijgt het als je De donkere kamer van Damokles van Willem Frederik Hermans leest. Het is een spannende oorlogsroman over een sigarenboer die in het verzet verzeild raakt. Het is een psychologische roman waarin diezelfde sigarenboer zichzelf van zijn minderwaardigheidscomplex probeert te verlossen. En het is een filosofische roman over de subjectiviteit van onze waarnemingen en de onkenbaarheid van de wereld.
Het meest treffende wat je van Grand Hotel Europa kunt zeggen is dat het schrijfplezier van de pagina’s afspat. En dat werkt aanstekelijk.
Er valt genoeg te beleven in Grand Hotel Europa van Ilja Leonard Pfeijffer. De roman bestaat uit een liefdesgeschiedenis met tragische afloop, een speurtocht naar een oude Caravaggio inclusief lessen kunstgeschiedenis, bespiegelingen over massatoerisme, gedachten over de toestand van Europa, een komisch verhaal over het maken van een documentaire en nog veel meer.
‘Moussa of de dood van een Arabier’ is een commentaar op ‘De vreemdeling’. En tegelijkertijd een eerbetoon aan het hele oeuvre van Albert Camus.
In 2015 won Kamel Daoud de Prix Goncourt voor zijn roman Moussa of de dood van een Arabier (Meursault, contre-enquête). Het verhaal is een reactie op De vreemdeling (L’étranger) van Albert Camus uit 1942 en tegelijkertijd een eerbetoon aan het werk van die Franse schrijver en filosoof.
Lees verder “Kamel Daoud – Moussa of de dood van een Arabier (Meursault, contre-enquête)”
Meursault is iemand die het toeval en de absurditeit van het leven volledig omhelst.
Op mijn leeslijst stond Moussa of de dood van een Arabier (Meursault, contre-enquête) van Kamel Daoud. Die roman is een reactie op De vreemdeling (L’étranger) uit 1942 van Albert Camus (1913-1960). Dus heb ik eerst die roman weer eens uit de kast gehaald en grondig herlezen.
In ‘Zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn’ laat Frans de Waal op overtuigende wijze zien dat een absolute scheiding tussen mens en dier niet bestaat.
Frans de Waal was een van de interessantste zomergasten vorig jaar. Een goede reden om eens een boek van hem te lezen. De keuze viel op Zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn.
Lees verder “Frans de Waal – Zijn we slim genoeg om te weten hoe slim dieren zijn”