de Rode Muur: recensies, besprekingen, samenvattingen – literatuur en non-fictie
Plakplek voor lovende, kritische en leerzame boekbesprekingen
Een historische roman die de leeslust weer eens ouderwets bevredigde.
Het leven van Hroswithus Wikalensis in meer dan 500 bladzijden, dat is De valse dageraad van Jan van Aken. Een historische roman die mijn leeslust weer eens ouderwets bevredigde.
Over de kleuren en trots van supporters. Een fascinerend boek.
Is Een seizoen met Hellas Verona van Tim Parks een roman of non-fictie? Boekhandelaren twijfelen. Ik zag het boek bij de romans, reisverhalen en bij de sportboeken in de kast staan. Een sociologische studie is ook een goede omschrijving.
Goed geschreven. Er valt wat te lachten. Maar het had wel wat bondiger gemogen.
De correcties van Jonathan Franzen is goed geschreven. En er valt wat te lachen
Gezever met een glimlach.
Mark Boog toont zich met De warmte van het zelfbedrog een stilistische meester in veel vertellen over weinig.
Gaaaaaaap
Nadat ik De revue van Kees ’t Hart voor de eerste keer had gelezen, heb ik de roman aan iedereen die advies vroeg aangeraden. Daarvoor mijn welgemeende excuses. Want ik las de roman nu voor de tweede keer. En tsja… helaas… de verveling sloeg toe.
Voor op vakantie als je van plan bent te veel te zuipen om serieuze literatuur te lezen.
Leon de Winter schrijft zinnen die best lekker lezen. Ook in God’s gym. En daarmee is eigenlijk alles over de roman gezegd.
De moeite waard.
De verlorene van Hans-Ulrich Treichel gaat over mensen die zoekend naar het verleden, blind zijn voor het heden.
Broere van Bart Moeyaert staat vol verhalen die je laten terugdenken aan je eigen jeugd, ook als die behoorlijk verschilt met die van de hoofdpersoon.
Intrigerend, spannend boek.
Het Kaartenhuis is een spannend boek. Danielewski laat je voor even geloven dat de fictie werkelijkheid is, ook al weet je wel beter.
Dit boek verdient veel meer aandacht dan het ooit heeft gekregen.
Pam Emmerik vertelt in Het Bottenpaleis soms alles met bijna niets. Andere keren vertelt ze in overvloed nog meer. Het is alsof alle scènes hun eigen jas van woorden krijgen.