De correcties van Jonathan Franzen is goed geschreven. En er valt wat te lachen
Wisseling van perspectief
Zoals we kennen van veel andere Amerikaanse vuistdikke romans boordevol personages en verhalen, wisselt Franzen in De correcties regelmatig van vertelperspectief. Dat houdt de roman boeiend en geeft dus uren leesplezier. Toch denk ik dat een bondiger boek het thema sterker naar voren had laten komen.
Correcties van elkaar
In De correcties proberen de leden van een uit elkaar vallend gezin elkaars manier van leven te corrigeren. Dit heeft niet alleen weinig effect, het zorgt er zelfs voor dat de kloof steeds groter wordt.
Het leven zelf
Maar daar waar de gezinsleden elkaar niet kunnen corrigeren, kan het leven zelf dat wel. Het duidelijkst zichtbaar is dat bij de vader van het gezin. Hij wordt door zowel parkinson als dementie getroffen en steeds afhankelijker. Het leven blijkt daarmee de grote corrigerende factor op zijn eigen wil.
Vertaling: Marian Lameris, Gerda Baardman en Huub Groenenberg
Zie ook: Vrijheid – Jonathan Franzen