Nadat ik De revue van Kees ’t Hart voor de eerste keer had gelezen, heb ik de roman aan iedereen die advies vroeg aangeraden. Daarvoor mijn welgemeende excuses. Want ik las de roman nu voor de tweede keer. En tsja… helaas… de verveling sloeg toe.
Leven van revue-medewerkers
De roman beschrijft het leven van revue-medewerkers. En dat doet Kees ’t Hart best beeldend. Dat is dus een plusplunt. Maar het plot is erg voorspelbaar en gemakkelijk.
Blauwdruk Nederlandse roman
De revue lijkt een soort blauwdruk van de gemiddelde Nederlandse roman: een man van middelbare leeftijd wordt geconfronteerd met zijn verleden. Dit verleden sluipt zijn heden binnen en beide blijken voor het hoofdpersonage en de lezer ‘verrassende’ wendingen te hebben.
Gaaaaaaap
‘Verrassend’ tussen aanhalingstekens dus. Want het resultaat is: Gaaaaap. Zo niet spannend. Ook literair gezien niet. Mag ik dat zeggen? Ja dat mag ik zeggen. Ook al dacht ik eerder anders over.
Maak er dan een revue van
Wanneer Kees ’t Hart de hele roman in het verleden had gesitueerd en het verhaal als een revue had opgebouwd, met afwisselende hoofdstukken in stijl en plotontwikkeling, had ik me vast ook een tweede lezing vermaakt.