Leon de Winter schrijft zinnen die best lekker lezen. Ook in God’s gym. En daarmee is eigenlijk alles over de roman gezegd.
Dochter gaat dood
Joop Koopman krijgt te horen dat zijn dochter Miriam een ongeluk heeft gehad. Ze zal dit niet overleven. Godzilla, sportschoolhouder en bestuurder van de motor waarop Miriam zat toen het ongeluk gebeurde, besluit daarop Joop te helpen. Ongevraagd en ongewild.
En nog veel meer gedoe
Verder wordt Joop door een oude kennis benaderd om te werken voor de Israëlische geheime dienst. En hij gaat op zoek naar de persoon die het hart van zijn dochter heeft gekregen. Kortom verhaallijnen genoeg in God’s gym. Vervelen is niet nodig.
Losse draadjes
Misschien wilde De Winter met God’s gym wel iets teveel, gezien de gehaaste ontknoping, vele losse draadjes, ongeloofwaardige plotwendingen en onbegrijpelijke gebeurtenissen. Het is ook geen roman met grootste inzichten, onvergetelijke personages of nagelbijtende en bankleuningafbrekende plotwendingen.
Lezen niet noodzakelijk
De Nederlandse literatuur kan best zonder God’s gym. Maar goed, dat geldt voor veruit de meeste boeken die verschijnen. En lang niet alle auteurs schrijven zo lekker vlot als De Winter. Dus vooruit. Laten we positief blijven. God’s gym is ideaal voor op het strand of aan het zwembad.