Bij het lezen van Calamiteitenleer voor gevorderden van Marisha Pessl besef je opeens hoeveel je nog meer wilt lezen. Wie wil er nu niet even erudiet zijn als het jonge hoofdpersonage Blue van Meer? Ze heeft bij iedere gebeurtenis, mening of gedachte wel een passend citaat.
Gebrek aan eigen leven
Gaandeweg de roman bekruipt je echter het gevoel dat al die diepzinnige verwijzingen een wel zeer oppervlakkige compensatie zijn voor een gebrek aan eigen leven. Omdat haar vader als professor steeds van universiteit wisselt, verhuist Blue van Meer vaak. Ze heeft weinig vrienden. Haar vader is lange tijd haar beste maatje. Totdat ze in haar examenjaar arriveert in North-Carolina. Daar raakt ze betrokken bij een groep tieners rond een docente die Hannah Schneider heet.
Een geheim, maar niet echt spannend
Er is een geheim. En er gebeuren verschrikkelijke dingen. Hé, dat klinkt als De verborgen geschiedenis van Donna Tart. Daarmee wordt Calamiteitenleer voor gevorderden dan ook vaak vergeleken. Maar de roman van Pessl is helaas niet erg spannend. Het is een goede poging, dat wel. Ondersteund door een indrukwekkende marketingcampagne van haar uitgever.