Mark Boog toont zich met De warmte van het zelfbedrog een stilistische meester in veel vertellen over weinig.
Aparte leeservaring
Ik vond het lezen van De warmte van het zelfbedrog een aparte ervaring. Het ene moment overheerste bij mij de ergernis over al het gezever van het hoofdpersonage. Het andere moment zorgde de zeer specifieke blik waarmee het hoofdpersonage de wereld bekijkt voor een glimlach.
De blik naar binnen of naar buiten
Het verschil zit ‘m volgens mij in datgene waarop het hoofdpersonage zich richt Is dit naar binnen, op zijn eigen gedachten? Dan slaat de verveling toe. Maar wanneer hij het op een zuipen zet en contact met (ook niet helemaal sporende) medemensen probeert te maken, wordt De warmte van het zelfbedrog leuk. Net als in het echte leven dus eigenlijk.
.