Plakplek voor lovende, kritische en leerzame boekbesprekingen
Gaaaaaaap
Nadat ik De revue van Kees ’t Hart voor de eerste keer had gelezen, heb ik de roman aan iedereen die advies vroeg aangeraden. Daarvoor mijn welgemeende excuses. Want ik las de roman nu voor de tweede keer. En tsja… helaas… de verveling sloeg toe.
Voor op vakantie als je van plan bent te veel te zuipen om serieuze literatuur te lezen.
Leon de Winter schrijft zinnen die best lekker lezen. Ook in God’s gym. En daarmee is eigenlijk alles over de roman gezegd.
Waarom? Daarom is de stijl.
Duidelijk is dat er boekhandelaren zijn die De vitalist van Gerrit Krol aan de straatstenen niet kwijtraakten. Tot we de roman lazen met de leesclub.
De moeite waard.
De verlorene van Hans-Ulrich Treichel gaat over mensen die zoekend naar het verleden, blind zijn voor het heden.
Een roman over zelfmoord.
Ook geschikt voor volwassenen.
Volgens mijn boekhandelaar is De arkvaders van Anne Provoost is een ‘kinderboek’. Maar dan toch zeker wel voor de oudere jeugd.
Broere van Bart Moeyaert staat vol verhalen die je laten terugdenken aan je eigen jeugd, ook als die behoorlijk verschilt met die van de hoofdpersoon.
Intrigerend, spannend boek.
Het Kaartenhuis is een spannend boek. Danielewski laat je voor even geloven dat de fictie werkelijkheid is, ook al weet je wel beter.
Een meesterwerkje of saaie bedoening?
De leesclub was verdeeld. Sommige leden roemden de stijl, terwijl anderen Gloed van Sándor Márai juist een trage roman met te veel herhalingen vonden.
Dit boek verdient veel meer aandacht dan het ooit heeft gekregen.
Pam Emmerik vertelt in Het Bottenpaleis soms alles met bijna niets. Andere keren vertelt ze in overvloed nog meer. Het is alsof alle scènes hun eigen jas van woorden krijgen.