De gravin van Parma is de tweede roman van Sándor Márai die we met de leesclub lazen. Eerder was Gloed aan de beurt. Die roman vond ik erg saai. De gravin van Parma is iets beter gelukt.
Casanavo
De gravin van Parma gaat over Casanova. De roman is echter, op een paar kleine details na, helemaal gebaseerd op de fantasie van de schrijver. Francesca, de gravin van Parma, is de enige vrouw van wie Casanova werkelijk ooit heeft gehouden. Hij heeft beloofd nooit meer in haar buurt te komen, maar breekt die belofte. Vanaf dat moment begint een psychologisch spel waarin het verleden een grote rol speelt.
Psychologie en uitgewerkte karakters
Márai wordt geroemd om zijn psychologisch inzicht en de diepte van zijn karakters. En terecht. Het gevolg is wel dat zijn romans voor een belangrijk deel in het hoofd van de personages afspelen. In ieder geval Gloed en De gravin van Parma. Daar moet je van houden. Persoonlijk vind ik de romans aan de saaie kant, al is De gravin van Parma beter geslaagd dan Gloed.
Vertaling: Margreeth Schopenhauer