Het leven is niet gemakkelijk als je vader zichzelf het filosofische hoogtepunt van de mensheid vindt. Zeker niet als diezelfde vader vooral een nietsnut blijkt, met een afkeer voor contact met andere mensen. En nog minder als de hele wereld je vader veracht en diens broer onbegrensd bewondert. En als je vader dan goedschiks of kwaadschiks toch zijn stempel op de wereld wil drukken? Dan heb je het als opgroeiende jongen inderdaad niet gemakkelijk.
Doldwaze dagen
Jasper Dean is dan wel weer de hoofdpersoon in een doldwaze roman, waarin hij zijn best doet het ware verhaal over zijn vader en diens broer te vertellen. Dat is dan weer een voordeel voor hem. Een fractie van het geheel is een ongelooflijk grappig, ongelooflijk boeiend en ongelooflijk sterk debuut.
Een passend citaat
Alsjeblieft, een citaat om kort de sfeer van Een fractie van het geheel te proeven:
“(…) I subjected myself to a dreadful thing called musical chairs, another cruel game. There’s one chair short, and when the music stops you have to run for a seat. (…)
The game is an analogy for live: there are not enough chairs or good times to go around, not enough food, not enough joy, nor beds nor jobs nor laughs nor friends nor smiles nor money nor clean air to breathe … and yet the music goes on.
I was one of the first to lose, and I was thinking how in life you should always carry your own chair with you so you don’t have to share dwindling common resources (…)”