
Zodra je De uitzichtlozen (Leurs enfants après eux) van Nicolas Mathieu openslaat, springen de hormonen er met bosjes uit. Het is de zomer van 1992 en de jongeren van het fictieve Noord-Franse plaatsje Heillange willen wat beleven. Iets doen. Ergens heen. Maar wat? Waarheen? Geen idee. Er is niets. Dus verzinnen ze zelf maar het een en ander. Van kanodiefstal tot huisfeest. Verliefdheden. Onhandige seks. En vooral veel alcohol en andere drugs.