de Rode Muur: recensies, besprekingen, samenvattingen – literatuur en non-fictie
Plakplek voor lovende, kritische en leerzame boekbesprekingen
Over de energie die vrijkomt bij de hoop op een nieuw begin en betere toekomst. Maar ook hoe chaos en terreur al snel de kop opsteken.
Feest van het begin van Joke van Leeuwen speelt tijdens het begin van de Franse revolutie. Energie en nieuwe mogelijkheden overal. Maar chaos en terreur liggen op de loer. Lees verder “Joke van Leeuwen – Feest van het begin”
Goed of fout? Schieten op brandende Duitse burgers in de Elbe. Een verminkte terugkeer. Daderhaat. De code als façade.
Een andere kant van het verhaal. Dat is Het stenen bruidsbed in één zin. Toen de roman in 1959 verscheen, waren er nog maar veertien jaar verstreken sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog. Voor verwerking van de verschrikkingen die men had meegemaakt was nog geen tijd geweest. Alle ogen waren gericht op de toekomst en wederopbouw. De algemene opinie luidde dat de overlevenden geluk hadden gehad, dus niet mochten klagen. En als er al over de oorlog werd gesproken, was het in duidelijke categorieën: ‘goed’ of ‘fout’. Nuances waren ver te zoeken. Verzetsstrijders en geallieerden waren helden. In alles. Altijd. NSB-ers en Duisters waren misdadigers. Nooit slachtoffer. Zeker niet. Lees verder “Harry Mulisch – Het stenen bruidsbed”
Een soort Engeland van Robert Anker is een voorspelbaar boek met een irritant begrijpend verteltoontje.
Een soort Engeland van Robert Anker gaat over een toneelspeler die zich verliest in zijn eigen zelfbeeld. To be or not be? Spelen of zijn? Lees verder “Robert Anker – Een soort Engeland”
Meesterlijk.
De nieuwe man van Thomas Rosenboom speelt aan het begin van de twintigste eeuw in Groningen. Het gaat slecht met de scheepswerf van Bepol. Maar de opdracht voor een enorme zeesleper die zijn schoonzoon Niesten binnenhaalt, wil hij toch niet uitvoeren.
Tokyo en Yakushima
De hypermoderne stad Tokyo en het traditionele platteland van Yakushima vormen het decor van DroomNummerNegen van David Mitchell.
Gaaaaaaap
Nadat ik De revue van Kees ’t Hart voor de eerste keer had gelezen, heb ik de roman aan iedereen die advies vroeg aangeraden. Daarvoor mijn welgemeende excuses. Want ik las de roman nu voor de tweede keer. En tsja… helaas… de verveling sloeg toe.
Waarom? Daarom is de stijl.
Duidelijk is dat er boekhandelaren zijn die De vitalist van Gerrit Krol aan de straatstenen niet kwijtraakten. Tot we de roman lazen met de leesclub.
Ook geschikt voor volwassenen.
Volgens mijn boekhandelaar is De arkvaders van Anne Provoost is een ‘kinderboek’. Maar dan toch zeker wel voor de oudere jeugd.
Broere van Bart Moeyaert staat vol verhalen die je laten terugdenken aan je eigen jeugd, ook als die behoorlijk verschilt met die van de hoofdpersoon.
Dit boek verdient veel meer aandacht dan het ooit heeft gekregen.
Pam Emmerik vertelt in Het Bottenpaleis soms alles met bijna niets. Andere keren vertelt ze in overvloed nog meer. Het is alsof alle scènes hun eigen jas van woorden krijgen.