In Specht en zoon van Willem Jan Otten krijgt de schilder Felix Vincent de vraag een schilderij te maken van een gestorven jongen. Komt de opdracht van de vader van de jongen? Of van een pedofiel? Of van een engel die de geboorte van Felix’ eigen zoon aankondigt?
Interpreteer er lekker op los
Bij het lezen van Specht en Zoon blijft er genoeg interpretatiewerk voor de lezer over. En dat is prettig. Het is een teken dat de schrijver je serieus neemt. En Willem Jan Otten vertelt het verhaal vanuit het perspectief van het schilderij. Dat is origineel. Twee pluspuntjes dus.
Onder de streep
Maar helaas weet Otten de roman niet te redden. Specht en Zoon kent te veel geneuzel op de vierkante millimeter om een boeiend te worden. Om over de vele clichés nog meer te zwijgen. Jammer.